In het weekend van 17 en 18 juli gingen veel Brabanders naar zuidelijke oorden, want de vakantie begon. Ik was op dat moment op een iets minder warme plek, namelijk het heilige gras van Wimbledon. Daar won ik mijn eerste Wimbledon-titel ooit, zowel in de singels als dubbels!
Ik zal er niet omheen draaien: gras is nooit mijn favoriete ondergrond geweest. Tennissen op gras is compleet anders dan tennissen op bijvoorbeeld gravel, maar ik heb flink getraind. En oefening baart kunst, volgens het gezegde.
Dat bleek op Wimbledon wel. Terwijl het publiek zich massaal tegoed deed aan de lokaal zeer geliefde aardbeien met slagroom, ging het op de tennisbaan hartstikke goed! Mijn strijdplan pakte goed uit en na een aantal gewonnen partijen waren daar op 17 en 18 juli ineens twee finales. Eerst wonnen mijn dubbelmaat Sam Schröder en ik samen de finale van het dubbelspel op zaterdag.
Finest hour
Zondag volgde mijn finest hour. In twee sets versloeg ik mijn Australische tegenstander Heath Davidson: 6-1 en 6-2. Een geweldig moment! Ik kan wel proberen uit te leggen hoe het is om Wimbledon te winnen, maar je moet het zelf gewoon ervaren. Aan het werk dus!
Artikel in het ED
Na terugkomst werd ik opgewacht door journalist Hans van de Ven van het Eindhovens Dagblad. Hij schreef dit mooie artikel over één van de mooiste momenten van mijn leven tot nog toe! Maar ik ga proberen er nog heel wat van zulke momenten aan toe te voegen, dus verlies me niet uit het oog!